Anastasis Gedichten en Teksten

        Stilaan   Stilaan verdwijn je uit mijn leven in een eindeloze zwijgende stilte wat dan nog rest zijn herinneringen aan jou die nerven kerven in mijn bestaan   Stilaan verdwijnt je beeld als de laatste kreukel in het plooi waar geloof en schier verlangen nachtenlang de hemel doorkliefde   Stilaan ben je weg gegaan en ik...   Ton 19-02-2016

      Ontwakende Dag     Langzaam ontwaakt de dag, een merel zingt zijn lied, haasjes spelen hun laatste spelletje, hoog aan de hemel staat een valk te bidden voor zijn maaltijd.   God, wat heb je me laten springen, sprak een kikvors die een reiger tegenkwam. Het was zijn laatste noodsprong.   Zo heeft elke dag zijn zonneschijn, zijn glans, zijn kleur; elke dag is de gelukkigste die ik ooit heb geleefd. Aan de ene kant zie ik de krachten van de duisternis, aan de andere kant die van het Licht, maar ik blijf niet stil staan bij de duistere zijde. Ik wend mijn ogen af om de opgaande Zon te begroeten.   Ton Westerhuis - 1988   

    Een hart om te delen Ik heb twee ogen om naar je schoonheid te kijken. Een neus om je fijne lichaamsgeur te ruiken. Twee oren om naar je lieflijke stem te luisteren. Lippen om je teder te bedekken met kussen. Twee handen om je teder te strelen. Een hart om met je te delen! Ton Westerhuis - 1982

"de zin van het leven" is helemaal geen geheim het is nooit verstopt het is nooit verzwegen het is nooit onbegrijpelijk geweest sterker nog ..... het lag altijd al voor het grijpen binnen hand bereik recht in ons gezicht we kijken er alleen liever niet naar we kijken er liever niet in in die enorme spiegel die "leven" heet omdat wij zijn gaan geloven in goed en slecht in liefde en haat in perfect en verkeerd kijken we liever naar een ander dan naar onszelf maken we onszelf wijs dat de wereld om ons heen niets zegt over onszelf maken we onszelf wijs dat we ons aan niemand storen, omdat die persoon storend is dat we gekwetst zijn omdat die persoon kwetsend is en daardoor lopen we een belangrijke boodschap mis daardoor missen we de weerspiegeling iedere situatie iedere pijnlijke opmerking iedere bron van irritatie zegt iets over onszelf over hoe we over onszelf denken niet om ons te straffen!! maar puur als spiegel

        Ik stierf in de steen en werd een plant, Ik stierf als plant en werd een dier, Ik stierf als dier: toen werd ik mens, Waarom zou ik de dood nog vrezen?   Ben ik minder of slechter geworden wanneer ik stierf? eenmaal zal ik ook als mens sterven, en ik zal een wezen van licht worden. Een droomengel. Maar mijn weg gaat altijd verder.   Alles behalve God moet noodwendig veranderen.   Ik zal worden wat niemand gezien of gehoord heeft, ik zal een ster zijn, verheven boven alle sterren en ik zal stralen boven geboorte en dood.       Ton Westerhuis 1969   

Klaprozen zo mooi van kleur Waarom liet jij mij staan en kwam je niet Vele eenzame nachten van verdriet Als de maan door de gordijnen schijnt Moet ik steeds aan jou denken En dan zijn er vele vragen die boven komen Waarom verdween jij in het niets Gister plukten we nog samen klaprozen Klaprozen zo mooi van kleur Je zei toen, dit is de kleur van mijn liefde voor jou En we dansten samen rond een oude boom Steeds denk ik aan die vrolijke tijd van ons samen Ik vraag me dan af "zul jij er nog eens aan denken" En aan mijn liefde voor jou En als ik dan naar de maan kijk Knipoogt hij naar me Zeggende het komt wel goed Padma 30-11-2005 

Gouden Stralen   Volg het Licht, om die Ene te vinden Die je vleugels geeft om te vliegen Volg de Gouden Zon Verlies je in tijd en ruimte Vind de Golven van het leven En weet dat je daar thuis hoort   Volg de Gouden stralen En eens zul je de deur vinden Luister naar de signaal Signaal van Hoop   Richt je blik tot de Hemel En zoek die Ene Buiten tijd en ruimte   Padma 23-06-2007