Niemand kende je
Niemand kende je Je leefde in vrijheid Maar gevangen in je eenzaam Jij begreep wel, maar jij werd niet begrepen Altijd alleen met de reflectie van verdriet of eenzaamheid Een onbetekenend leven terwijl een ander kon genieten Gezin, eten, slapen, meer leek het niet te zijn De glans was eraf maar niemand die het zag Op een goede moment probeerde je het Een schim van wat je dacht dat het kon zijn. Genieten van de natuur en van Arie, het gaf een gevoel van vrijheid Maar het waren uitvluchten als je het telkens weer alleen beleefde Sociaal was je wel, ouwehoeren deed je genoeg maar niemand kende je, tenminste.....niet diep genoeg Je leefde als een kluizenaar in de drukte van alledag Er waren best leuke momenten, begrijp me niet verkeerd Maar het besef zat diep, dat heb ik wel van jou geleerd.... Ton W