Anastasis Gedichten en Teksten

      Ontwakende Dag     Langzaam ontwaakt de dag, een merel zingt zijn lied, haasjes spelen hun laatste spelletje, hoog aan de hemel staat een valk te bidden voor zijn maaltijd.   God, wat heb je me laten springen, sprak een kikvors die een reiger tegenkwam. Het was zijn laatste noodsprong.   Zo heeft elke dag zijn zonneschijn, zijn glans, zijn kleur; elke dag is de gelukkigste die ik ooit heb geleefd. Aan de ene kant zie ik de krachten van de duisternis, aan de andere kant die van het Licht, maar ik blijf niet stil staan bij de duistere zijde. Ik wend mijn ogen af om de opgaande Zon te begroeten.   Ton Westerhuis - 1988   

    Een hart om te delen Ik heb twee ogen om naar je schoonheid te kijken. Een neus om je fijne lichaamsgeur te ruiken. Twee oren om naar je lieflijke stem te luisteren. Lippen om je teder te bedekken met kussen. Twee handen om je teder te strelen. Een hart om met je te delen! Ton Westerhuis - 1982

"de zin van het leven" is helemaal geen geheim het is nooit verstopt het is nooit verzwegen het is nooit onbegrijpelijk geweest sterker nog ..... het lag altijd al voor het grijpen binnen hand bereik recht in ons gezicht we kijken er alleen liever niet naar we kijken er liever niet in in die enorme spiegel die "leven" heet omdat wij zijn gaan geloven in goed en slecht in liefde en haat in perfect en verkeerd kijken we liever naar een ander dan naar onszelf maken we onszelf wijs dat de wereld om ons heen niets zegt over onszelf maken we onszelf wijs dat we ons aan niemand storen, omdat die persoon storend is dat we gekwetst zijn omdat die persoon kwetsend is en daardoor lopen we een belangrijke boodschap mis daardoor missen we de weerspiegeling iedere situatie iedere pijnlijke opmerking iedere bron van irritatie zegt iets over onszelf over hoe we over onszelf denken niet om ons te straffen!! maar puur als spiegel