Niemand kende je

 Niemand kende je

Je leefde in vrijheid
Maar gevangen in je eenzaam
Jij begreep wel, maar jij werd niet begrepen
Altijd alleen met de reflectie van verdriet of eenzaamheid
Een onbetekenend leven terwijl een ander kon genieten
Gezin, eten, slapen, meer leek het niet te zijn
De glans was eraf maar niemand die het zag
Op een goede moment probeerde je het
Een schim van wat je dacht dat het kon zijn.
Genieten van de natuur en van Arie, het gaf een gevoel van vrijheid
Maar het waren uitvluchten als je het telkens weer alleen beleefde
Sociaal was je wel, ouwehoeren deed je genoeg maar
niemand kende je, tenminste.....niet diep genoeg
Je leefde als een kluizenaar in de drukte van alledag
Er waren best leuke momenten, begrijp me niet verkeerd
Maar het besef zat diep, dat heb ik wel van jou geleerd....
Ton W

Reacties

Populaire posts van deze blog

Stralen boven geboorte en dood

Onwerkelijk