Anastasis Gedichten en Teksten

  Een verlaten huis   Verscholen achter struiken een verlaten huis. Het hoort geen mensen meer in zich praten en niemand die er nog thuis komt.   In de hoek staat een schommelstoel leeg, zich te beklagen. Op de vloer een oud versleten kokosmat, door de jaren uitgesleten door voetgeschuifel.   Vertel aan de tafel, waar ze jaren heeft gezeten en zichzelf heeft beklaagd, van de dood. Vraag de muren om te treuren en beklaag degene die de deur sloot.   In de la ligt het verleden opgesloten, in brieven en foto's, een doos  waarin haar hele leven ligt opgebaard.   Nog één keer doe ik een blik in de rondte, voor ik de deur afsluit. Het is koud zonder haar, die leefde op het ritme van de dag. De pan staat nog op het fornuis gewoon te wachten, ze komt gewoon wat later thuis.   Padma  03-01-2006