Op apenliefde berustende opvoeding

Op apenliefde berustende opvoeding

De belangrijkste reden van het bederf van de mensenzielen ligt in de allereerste - gewoonlijk op apenliefde berustende - opvoeding.
Men laat het kind groeien zoals het groeit en draagt door misplaatste verwennerijen nog al het mogelijke daartoe bij om de basis maar echt krom te laten groeien.
Is de basis eenmaal verhard, dan helpen alle pogingen tot het recht buigen weinig of niets meer; een krom gegroeide ziel zal zelden of nooit meer helemaal recht worden!
Buig daarom jullie kinderen al tijdens hun jeugd recht, dan zijn zij gemakkelijk te leiden.

Een kind is tot aan zijn zevende jaar altijd nog meer dier dan mens.
Want wat bij het kind mens is, ligt voor het merendeel nog in diepe slaap verzonken.
Omdat het kind meer dier is dan mens, heeft het ook meer dierlijke dan menselijke behoeften.
Geef hun slechts het nodigste.
Wen hun vroegtijdig aan het missen van allerlei zaken, prijs de braven nooit overdreven, het is beter om helemaal niet te prijzen.
Wees tegen degenen die minder begaafd zijn nooit te hard, behandel hen met ware liefde en geduld.
Wie zijn kinderen werkelijk lief heeft, moet het er toch alles aangelegen zijn hun zielen zo op te voeden, dat zij niet door de materie worden verslonden.

Als de zielen op de juiste wijze worden opgevoed, zijn zij het snelst in staat om de geest in zich op te nemen. De vertroetelde kinderen zullen echter nooit of te nimmer volgroeide mensen worden.
Mettertijd vormt zich bij hen een bepaalde zwakke kant, die door geen mens beledigd of besproken mag worden. Wordt zo'n zwakke kant aangeroerd en besproken of zelfs beledigd, dan is het al gedaan met zo'n mens. Hij zal razend en toornig worden en zeker proberen zich op iedere denkbare wijze op de belediger te wreken of hem minstens waarschuwen dat soort zaken voor altijd te mijden.
Zo'n zwakke kant is in de aard der zaak eigenlijk niet iets slechts dat voort komt uit de vrije wil en uit de kennis; maar het is toch een zwakke plaats in de ziel waar deze steeds kwetsbaar blijft, en niet alleen hier op aarde, maar ook nog lang aan gene zijde.

Daarom moet men bij de kinderen ook bijzonder opletten dat zich in hen geen zogenaamde zwakke kanten ontwikkelen, want die worden voor de ziel hetzelfde als chronische, halfgenezende ziekten.
Het is zeer moeilijk om zulke oude verwondingen van de ziel te genezen.  

Als een kind meteen goed wordt opgevoed, gaat de voorliggende schepselvorm weldra geheel over in de menselijke vorm, en stabiliseert zich daar steeds meer in.
Als bij een kind echter de opvoeding erg verwaarloosd wordt, treedt in zijn ziel al gauw steeds meer de voorafgaande vorm op de voorgrond, en neemt de vaste vorm van het lichaam zelfs langzaam maar zeker de voorafgaande schepsel vorm aan.
En zo kan men bij menig ruw mens zonder al te veel moeite onderkennen wat zonder enige twijfel de overheersende vorm van zijn ziel is.


Padma 2001